kościół p.w. Matki Bożej Bolesnej

Jeśli interesujesz się architekturą drewnianą – musisz odwiedzić Mariańskie Porzecze. Zachwyci cię nie tylko imponująca fasada tej świątyni, ale również bogate wnętrze, z odnowionymi niedawno iluzjonistycznymi malowidłami przedstawiającymi ołtarze, gzymsy, kolumny, figury świętych wykonane przez marianina ojca Jana Niezabitowskiego. Kościół powstał w epoce baroku i zarówno formą, jak i dekoracją nawiązuje do kanonów sztuki tamtego czasu. Znajduje się tu otoczony kultem obraz Matki Bożej Goźlińskiej podarowany przez założyciela Zgromadzenia Marianów, Błogosławionego Ojca Stanisława Papczyńskiego.

Powstanie tego kościoła związane jest z fundacją klasztoru księży Marianów w miejscowości Goźlin dokonanej przez cześnika łukowskiego Jana Lasockiego w 1699 roku. Był to dopiero trzeci klasztor tego zgromadzenia powołanego do życia staraniem Bł. Stanisława Papczyńskiego w miejscowości Puszcza Mariańska. Marianie – to pierwsza męska wspólnota zakonna powstała w Polsce. Przed nimi byli tylko Bracia Dobrzyńscy, ale to zgromadzenie rycerskie, które funkcjonowało w XIII wieku zaledwie przez kilkadziesiąt lat.
Po pożarze pierwszej drewnianej świątyni wzniesiono w roku 1766 nowy kościół, również drewniany, ale o okazałych formach: trójnawowy z transeptem i rozłożystą fasadą nawiązującą do epoki w jakiej powstawała – do baroku. Wnętrze jest również barokowe, to znaczy pełne przepychu. Nie ma jednak wspaniałych murowanych, czy choćby drewnianych ołtarzy, a jedynie malowane na płótnie naklejonym na deski, albo wręcz na drewnianych ścianach. Tylko na to mógł sobie pozwolić ubogi zakon, ale to właśnie dzisiaj jest największym skarbem świątyni. Autorem malowideł był ojciec Jan Niezabitowski, miejscowy zakonnik.

Ojciec Papczyński ofiarował nowemu klasztorowi obraz Matki Bożej przywieziony z domu rodzinnego ze wsi Podgrodzie na ziemi sądeckiej. Otoczony kultem obraz znajduje się nadal w Mariańskim Porzeczu, choć nazwany jest Matką Bożą Goźlińską, tak jak parafia zachowała tradycyjną nazwę Goźlin. Można go zobaczyć w ołtarzu namalowanym w lewym ramieniu transeptu. Układ tego malowidła historycy sztuki nazywają „Hodegetria” – Matka-przewodniczka wskazująca na Jezusa, jako na jedyną drogę do zbawienia.

Były kustosz tutejszego sanktuarium wspominał historię następującą: w latach siedemdziesiątych XX wieku obchodzono rocznicę walk na przyczółku warecko-magnuszewskim. Zaproszono grupę kombatantów polskich i radzieckich i zorganizowano im objazd po terenie, w którym walczyli w 1944 roku. Pokazano im również zabytki tego rejonu, pośród nich także kościół w Mariańskim Porzeczu. Jeden z radzieckich generałów zatrzymał się przed kościołem i trwał w zdumieniu, aż zapytano, czy tak bardzo zachwycił go ten zabytek. – Nie – odparł generał – ale że ja nie wiedziałem, że taki drewniany kościół tu stoi! Tak bardzo brakowało nam wtedy drewna na budowę mostu!
Faktycznie, w czasie walk rozebrano wiele budynków na budowę środków przeprawowych dla zaopatrzenia przyczółka.

W okolicy:

- Sobienie Szlacheckie – XVIII-wieczny zespół parkowo-pałacowy Jezierskich,
- Warszewice – drewniany kościół z XVIII w.,
- Sobienie Kiełczewskie – wiatrak-koźlak z XIX w,
- Skurcza – pomnik i niewielki skansen bojowy Wojska Polskiego, w miejscu, gdzie saperzy polscy w sierpniu 1944 r. zbudowali most dla przyczółka warecko-   magnuszewskiego.