PRZEZNACZENIE PIERWOTNE
Pierwotnie w miejscu, gdzie stoi zamek w XIII w. znajdował się gród kasztelański, który został spalony podczas najazdu litewsko-ruskiego w 1286 r.

STAN OBECNY
Zamku nie odbudowano. Do dzisiaj możemy zobaczyć już tylko fundamenty jednej wieży, resztki wieży bramnej oraz fragmenty skrzydła zachodniego z otworami okiennymi.

HISTORIA
Budowę murowanego zamku w stylu gotyckim rozpoczęto w XIV wieku. Według jednej z wersji fundatorem miał być pod koniec swego życia książę rawski Siemowit II (1283 – 1345). Według drugiej wersji budowę miał rozpocząć po roku 1355 książę czerski, rawski i liwski Siemowit III (1320 – 1381). Zamek wzniesiono na wzgórzu na planie prostokąta ze znajdującą się od wschodu wieżą bramną i ceglanym murem (zabudowania zamkowe były prawdopodobnie drewniane).
O znaczeniu zamku w ówczesnym czasie świadczy m.in. fakt, że Siemowit III w 1377 roku zorganizował tu zjazd wielmożów oraz książąt mazowieckich, podczas którego nastąpiło  ogłoszenie „statutów sochaczewskich” (pierwszego pisanego zbioru praw dla całego Mazowsza). Na zamku tym również w roku 1476 król Kazimierz Jagiellończyk podpisał akt inkorporacji Sochaczewa i części Mazowsza do Korony. Od tego też czasu zamek zmienił swoją funkcję – przestał być siedzibą książęcą a stał się siedzibą starosty i stacją służącą królowi w jego podróżach po kraju.
Gruntowna przebudowa zamku w XVII wieku zbiegła się ze zniszczeniami najazdu szwedzkiego (1655 rok), po których stał on długo w ruinie. Odbudowany został pod koniec XVIII wieku przez starostę sochaczewskiego Kazimierza Walickiego, ale uległ ponownemu zniszczeniu w czasie insurekcji kościuszkowskiej, tym razem przez Prusaków (1794 rok). Od tego czasu nie został już odbudowany.

{gallery}Fortyfikacje_i_obiekty_wojskowe/2593{/gallery}