PRZEZNACZENIE PIERWOTNE
Fort w Beniaminowie został wybudowany przez Rosjan na przełomie XIX i XX wieku, jako fort łączący Twierdzę Zegrze z Twierdzą Warszawa. Miał bronić tej linii razem z czterema innymi fortami. Dwa z nich: Wawer i Kawęczyn, zostały wzniesione w latach 1892-1893 w ramach Twierdzy Warszawa. Natomiast pozostałe dwa forty w Pustelnikach i Maciołkach nigdy nie doczekały się realizacji.
STAN OBECNY
Po wojnie teren zajmowało przez pewien czas wojsko. Przez kolejne lata teren był niewykorzystany, zaś obecnie jest w rękach prywatnych.
HISTORIA
Był to jeden z pięciu (projektowanych) fortów rosyjskich fortyfikacji na linii Warszawa (Praga) – Zegrze. Najprawdopodobniej został zbudowany w 1904 r. według projektu Konstantego Wieliczki. Miał on kształt trapezu i był całkowicie betonowy. Betonowe były, zachowane do dzisiaj, koszary szyjowe oraz potężny tradytor oraz galerie przeciwskarpowe.
Po kasacji większości rosyjskich fortyfikacji w 1909 r. Fort Beniaminów został rozbrojony.
W 1915 r. fort bez walki został zajęty przez Niemców i wszedł w skład niemieckiej linii Brückenkopf Warschau, II linii obronnej polskich wojsk w 1920 r., oraz hitlerowskich pozycji w 1944 r.
W sierpniu 1920 r. fort został obsadzony przez 48 pp i broniono go przez cały okres walk na przedmościu. Był atakowany (bez powodzenia) 16 sierpnia 1920 r. przez 63 Brygadę Strzelców.
W trakcie II wojny światowej w Beniaminowie powstał obóz dla jeńców radzieckich: Stalag 368. W lecie 1944 r. został znacznie uszkodzony przez lotnictwo radzieckie a po wojnie wysadzony przez saperów.
Źródło:
L. Królikowski, Bitwa Warszawska 1920 roku., PWN, Warszawa 1991,
L. Królikowski, Twierdza Warszawa, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002,
{gallery}Fortyfikacje_i_obiekty_wojskowe/2518{/gallery}
